New York. Here I am

In de creatieve sessies van Instant Connection zeggen we dat grenzen niet bestaan. Deelnemers hebben in eerste instantie moeite om dit te geloven. Ik vertel dan dat ik iedere dag opnieuw alles doe wat in mijn vermogen ligt om mijn grenzen te verleggen. Moet ik wel doorgaan met een roman die voor de helft af is terwijl ik nog twee romans op de plank heb liggen waar ik nog geen uitgever voor heb? Moet ik wel een nieuw bedrijf starten omdat ik daar zin in heb? Zomaar wat vragen die ik voor mezelf moet beantwoorden. En iedere keer kom ik tot de conclusie dat ik het wel moet doen, anders gebeurt er namelijk niets.

Zo ben ik in Nederland bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie voor mijn schilderijen. De ene galerie vindt mijn werk te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om nu juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. Je er dus niet bij neerleggen, maar doorzetten.

En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. De werken zijn te zien en te koop bij Gallery 104. Voor mij opnieuw het bewijs dat grenzen niet bestaan. New York, here I am.